نماد دانشگاه جندی شاپور باستان باید احیا شود

به گزارش ایرنا سیدضیاء هاشمی روز سه شنبه در دومین کنگره بین المللی جندی شاپور در سالن اجتماعات دانشگاه جندی شاپور دزفول افزود: طبق آموزه های علم جامعه شناسی، شکلگیری دانشگاه در یک خلا اجتماعی رخ نمی دهد لذا تاسیس دانشگاه جندی شاپور در یکهزار و 750 سال قبل نشان دهنده ظرفیت های ویژه ای در این منطقه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی میراث جندی شاپور را بسیار ارزشمند دانست و اظهار داشت: با وجود ظرفیت های مناسب اقلیمی، اجتماعی و فرهنگی 18 قرن پیش یک کانون علمی مهم و جهانی در این منطقه شکل گرفت و شرایط برای تشکیل دانشگاه فراهم شد.
وی افزود: با تاسیس دانشگاه جندی شاپور، تعاملات علمی و فرهنگی گسترده ای در این خطه شکل گرفت و این نقطه را به یک کانون تحول آفرین در سطح جهانی تبدیل کرد.

** هویت ایرانی در جندی شاپور باستان به اوج رسید
مدیرعامل خبرگزاری جمهوری اسلامی گفت: دانشگاه جندی شاپور پس از تاسیس به محلی برای گفت وگوی اندیشمندان جهان تبدیل شد.
وی افزود: با توسعه فرهنگی ناشی از تاسیس جندی شاپور، هویت ایرانی در جندی شاپور باستان تقویت شد و منشا خودباوری و عزت نفس ایرانی گشت.
هاشمی اظهار داشت: تاسیس دانشگاه جندی شاپور دزفول با حضور اساتید ودانشجویانی از بلاد مختلف با زبانهای گوناگون برای ما پیام هایی دارد و نشان می دهد یکهزار و 750 سال پیش در این نقطه جغرافیایی گفت و گو و آموزش دانشمندان در سطح جهانی انجام شده که از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
وی با تاکید بر لزوم حفاظت از این مرجعیت علمی افزود: این مرجعیت جز با نگاهی جهانی و حضور فرهیختگان جهانی محقق نمی شود و این مهم نیازمند گفت وگوی علمی در سطح جهانی است.
مدیرعامل خبرگزاری جمهوری اسلامی با اشاره به توسعه جندی شاپور در حوزه پزشکی، ریاضیات، حکمت و مهندسی گفت: جندی شاپور باید به عنوان کانون حکمت، دانش و گفت و گو معرفی شود که این امر نیازمند همت جهانی است.
وی با بیان اینکه افتخاراتی مثل جندی شاپور حاصل همت بزرگمردانی است که با دوراندیشی افق های آینده را می بینند و درگیر مسایل روزمره نمی شوند، افزود: باید قدر مردان بزرگ را بشناسیم و اجازه ندهیم بزرگان و نخبگان عرصه علم و تدبیر و سیاست از صحنه عمل خارج شوند.
هاشمی درخصوص اهمیت معرفی جندی شاپور باستان گفت: این دانشگاه نمی تواند با فیلمی از یک مزرعه معرفی شود و اگر قرار است از ظرفیت های آن بهره ببریم باید در اسرع وقت نماد دانشگاه جندی شاپور دزفول احیا شود و جغرافیا و مکان دانشگاه نماد عینی داشته باشد.
به گزارش ایرنا نخستین کنگره بین المللی جندی شاپور دزفول اسفندماه 95 برگزار شد و دومین کنگره از امروز به مدت 2 روز در دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول آغاز شده است.
دانشگاه جندی شاپور که اکنون تنها بقایایی از آن در اطراف شهر دزفول برجای مانده در عصر ساسانیان در یکهزار و 750 سال پیش، نخستین و معتبرترین مرکز علمی جهان بود که رشته های پزشکی، فلسفه و نجوم در آن تدریس می شد.
طبق مستندات تاریخی موجود در شهر باستانی جندی شاپور، نخستین نظام نامه آموزش عالی جهان در این دانشگاه شکل گرفته است.
نخستین دانشگاه جهان به دستور شاپور اول ساسانی در این شهر تاسیس شد.
شهر باستانی جندی شاپور با 800 هکتار وسعت در 12 کیلومتری شهر دزفول در مجاورت روستای اسلام آباد واقع است.
آثار برجای مانده این شهر در 24 شهریور سال 1310 به شماره 46 در ردیف آثار ملی به ثبت رسید.
7278/3022
انتهای پیام

منبع: جماران

کلیدواژه: 40 سالگی انقلاب بودجه 98 استعفای ظریف جمهوری اسلامی سالن اجتماعات علمی و فرهنگی فلسفه نجوم 40 سالگی انقلاب بودجه 98 استعفای ظریف امام خمینی س سید مصطفی خمینی سید احمد خمینی سید حسن خمینی انقلاب اسلامی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۲۹۰۰۰۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف جدید باستان‌شناسان: نگو حجر، بگو شجر!

در سال ۱۸۳۶، کریستین یورگنسن تامسن، یک عتیقه‌شناس دانمارکی، اولین شخصی شد که نظم را به ماقبل تاریخ آورد و نشان داد که انسان‌های اولیه اروپا سه مرحله از پیشرفت فناوری را پشت سر گذاشتند که در تولید ابزار منعکس شده است. گاه‌شماری اولیه، عصر حجر تا عصر برنز و عصر آهن، اکنون زیربنای باستان‌شناسی بیشتر دنیای قدیم است.

به گزارش خبرآنلاین، به گفته توماس تربرگر، باستان شناس و سرپرست تحقیقات در بخش میراث فرهنگی نیدرزاکسن در آلمان، تامسن به خوبی می‌توانست عصر چوب را جایگزین عصر حجر کند.

او گفت: «می‌توانیم فرض کنیم که ابزار‌های چوبی درست مشابه ابزار‌های سنگی، یعنی دو و نیم یا سه میلیون سال وجود داشته‌اند. اما از آنجایی که چوب رو به زوال می‌رود و به ندرت باقی می‌ماند، سوگیری حفظ نگاه ما به دوران باستان را مخدوش می‌کند. ابزار‌های سنگی اولیه به طور سنتی دوره پارینه سنگی پایین را مشخص می‌کنند که از حدود ۲.۷ میلیون سال پیش تا ۲۰۰ هزار سال پیش ادامه داشت. از هزاران سایت باستان شناسی که می‌توان به آن دوران نسبت داد، از کمتر از ۱۰ مورد چوب به دست آمده است.»

دکتر تربرگر سرپرست تیم تحقیقی بود که ماه گذشته در Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد و اولین گزارش جامع در مورد اشیاء چوبی حفاری شده از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۸ در معدن زغال سنگ روباز در نزدیکی شونینگن در شمال آلمان بود. محموله غنی شامل دو دوجین نیزه کامل یا تکه تکه شده و چوب پرتاب دو نوک بود. قدمت این اشیاء به پایان یک دوره گرم بین یخبندان در ۳۰۰ هزار سال پیش می‌رسد، یعنی زمانی که نئاندرتال‌های اولیه جایگزین هومو هایدلبرگنسیس، پیشینیان بلافصل خود در اروپا شدند. پرتابه‌های کشف شده در سایت شونینگن، معروف به Spear Horizon، قدیمی‌ترین سلاح‌های شکاری حفظ شده در نظر گرفته می‌شوند.

در اواسط دهه ۱۹۹۰، کشف سه نیزه، به همراه ابزار‌های سنگی و بقایایی از ۱۰ اسب وحشی، ایده‌های رایج در مورد هوش، تعامل اجتماعی و مهارت‌های ابزارسازی اجداد انسان را تغییر داد. در آن زمان، اجماع علمی بر این بود که انسان‌ها لاشخور‌های ساده‌ای بودند که تا حدود ۴۰ هزار سال پیش بخور و نمیر زندگی می‌کردند.

دکتر تربرگر گفت: «معلوم شد که این انسان‌ها ابزار و سلاح‌هایی برای شکار بزرگ ساخته بودند. آن‌ها نه تنها برای شکار طعمه با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کردند، بلکه به اندازه کافی رفتار‌های آن‌ها پیچیده بوده‌است تا قصابی و بریان کردن را سازماندهی کنند.

مطالعه جدید که در سال ۲۰۲۱ آغاز شد، بیش از ۷۰۰ قطعه چوب را از Spear Horizon مورد بررسی قرار داد، که بسیاری از آن‌ها در دو دهه گذشته در وان‌های سرد آب مقطر ذخیره شده بودند تا جلوی پوسیدگی آن‌ها گرفته شود و محققان بتوانند، رسوبات غرقابی را شبیه سازی کنند. این کار به کمک میکروسکوپ سه بعدی و اسکنر‌های میکرو سی تی که نشانه‌های سایش یا بریدگی را برجسته می‌کردند، انجام گرفت و محققان توانستند ۱۸۷ قطعه چوب را شناسایی کنند که شواهدی از شکافتن، خراشیدن یا ساییدگی را نشان می‌داد.

دیرک لدر، باستان شناس در نیدرزاکسن و نویسنده اصلی مقاله، می‌گوید: «تاکنون تصور می‌شد که شکافتن چوب فقط توسط انسان‌های امروزی انجام می‌شده است.

چوب صنوبر و کاج که به احتمال زیاد از درختانی که بر روی کوهی حداقل دو یا سه کیلومتر دورتر از محل کشف قطع شده بودند به دست آمده‌اند.

علاوه بر سلاح، مجموعه شامل ۳۵ شی نوک تیز و گرد بود که به احتمال زیاد در فعالیت‌های خانگی مانند سوراخ کردن و صاف کردن پوست استفاده می‌شد. آنمیکه میلکز، یک انسان شناس از دانشگاه ریدینگ که در این پروژه همکاری داشت، گفت: «همه آن‌ها از صنوبر و کاج تشکیل شده‌اند. چوب‌هایی که هم سخت و هم انعطاف‌پذیر هستند.»

از آنجایی که درختان صنوبر و کاج در سایت در دسترس نبوده‌اند، تیم تحقیقات به این نتیجه رسیدند که درختان بر روی کوهی در دو یا سه کیلومتر و یا حتی دورتر قطع شده‌اند. بررسی دقیق نیزه‌ها نشان داد که انسان‌های در عصر سنگ پروژه‌های نجاری خود را با دقت برنامه‌ریزی می‌کردند و از یک نظم خاص پیروی می‌کردند؛ پوست را جدا کنید، شاخه‌ها را بردارید، سر نیزه را تیز کنید، چوب را در آتش سخت کنید.

دکتر لدر گفت: «ابزار‌های چوبی از پیچیدگی فناوری بالاتری نسبت به ابزار‌های سنگی آن دوران برخوردار بودند.»

شاید شگفت‌انگیزترین کشف این باشد که برخی از نوک نیزه‌ها پس از شکستن یا کند شدن مجدداً تیز شده‌اند و برخی از سلاح‌های شکسته و خرد شده، صیقل داده شده و تغییر کاربری داده‌اند. تمام نیزه‌ها به جز یکی از آن‌ها، از تنه درختان صنوبر تراشیده شده و مانند نیزه‌های مدرن شکل داده شده‌اند و مرکز ثقل آن‌ها نیز در وسط ساقه قرار گرفته است.